Jezelf verbeteren + Audio
Het is heel moeilijk om vanuit een duaal gezichtspunt te erkennen dat je niet tevreden bent met jezelf. Het geeft meestal meteen een afkeurend oordeel. Als reactie daarop kun je weer gaan naar ‘Ik ben oké’. Maar dat verandert de zaak niet. En als je dan wel besluit om je bewuste ontwikkeling ter hand te nemen blijft het een verbeterprogramma. Is er meer mogelijk?
Wat je ziet kun je niet zijn
Als je mediteert, dan kun je gaan beseffen dat alles wat verschijnt niet is wie je bent. Je bent niet je gedachten, gevoelens, boodschappenlijstjes etc. Je beseft je wellicht dat je niet het bezit van de wereld bent. De realisatie hiervan heet ‘bevrijding’.
De ascese is veilig
Die ascetische positie is een veilige haven om niet in de valkuilen van het ego terecht te komen. Je hebt overal afstand van gedaan. Je verwijlt in de getuige. Je beseft dat je gecentreerd bent in het bewustzijn zelf. En omdat er dan niets meer op het spel staat hoef je ook niet meer bang te zijn dat er iets mis gaat. Er is rust en vrede.
De dageraad van je geest
Deze rust en vrede is koel, onbewogen en stil. Maar als je weer een eerste stap uit deze ascese zet, is er nieuwsgierige betrokkenheid en compassie. Er is een bepaald soort warmte naar de mensen en de wereld, die er in de ascese niet is. Het is alsof de zon op komt in de dageraad van een nieuwe dag.
In je betrokkenheid ervaar je je mens-zijn
In deze staat van liefdevolle betrokkenheid doemen allerlei aspecten van liefde op. Dat geldt voor ieder mens. In die zin is deze betrokkenheid en het besef ervan een universeel gegeven van ons mens-zijn. Toch kunnen mensen het bewuste contact hiermee kwijt zijn. Wat rest is een heimwee naar datgene waar nog een vage herinnering aan is.
In een tekort leven
Mensen gaan er dan vaak vanuit dat hun ‘staat van zijn’ afhankelijk is van wat ze meemaken. Daarom zoeken ze naar de dingen waar ze heimwee naar hebben. Aangezien de omstandigheden het niet leveren, is er dan een permanent gevoel van tekort. Het vergt meestal een bewuste ontwikkeling om dit te doorzien. Mede omdat dit doorzien niet mogelijk is, via de modus operandi van het intellect.
Heling met terugwerkende kracht
Je kunt bewust in contact komen met je vergissing. Dit door in het heden weer in contact te komen met de dageraad van de geest. Dit kan herkend worden als een directe verwijzing naar wie je als mens altijd bent. Je ben met terugwerkende kracht weer heel. Je ziet ineens dat je teruggevallen bent in een ‘vanzelfsprekendheid’, waar je uitgevallen was.
Je tocht van verlies en terugkeer is uniek
Hoe je verdwaald bent geraakt is niet universeel, maar heel persoonlijk. Je raakt niet op een algemene universele manier de weg kwijt, maar op een hele unieke specifieke manier. Je komt daarom ook niet op een universele algemene manier terug tot jezelf. Dat is een hele specifieke gang die hoort bij wie jij als uniek mens bent. Waarom is dat zo?
Jij bent als een unieke viool
Metaforisch gesproken: Je bent als een unieke viool die zich aan jou toont doordat hij door het leven in trilling wordt gebracht. Die unieke trilling laat zien wat jouw unieke gevoeligheid is en heeft niet te maken met datgene waardoor je in trilling wordt gebracht. Het is jouw unieke zijnsgrond waarmee je door de trilling in aanraking wordt gebracht.
In de ‘verdwaling’ jezelf herkennen
De unieke snaar die je bent heeft ook een klank in de dwaalwegen die je bewandelt. Hij klinkt dan alleen anders. Maar ook daarin kan herkend worden wie je bent. Ook in deze vervorming kun je jezelf terugherkennen. Het gaat namelijk niet om iets worden wat je niet bent. In het doorzien dat je afgescheiden bent, ben je al weer thuis in je Unieke Zelf, je ziel, je psychische wezen of hoe het ook benoemd wil worden. (Zie boek >>)
Zien dat je er al bent
De bewuste terugkeer naar je essentie, vergt de capaciteit om de melk te kunnen proeven, ook als deze met water is aangelengd. Zo kun je in de verschijningsvormen van het afgescheiden zelf, de snaar die je bent horen doorklinken. Je kunt via bewustzijn de essentie van de niet-essentie onderscheiden, zonder iets te veranderen, jezelf te verbeteren of iets te forceren.
Wie ben ik? Waarvoor ben ik?
Deze dimensie van ‘zijn’ is een antwoord geeft op de vraag ‘Wie ben ik?’. In tegenstelling tot wat je misschien denkt, is dit vaak een grote stimulans voor mensen om de vraag ‘Waarvoor ben ik hier?’ hartstochtelijk ter hand te nemen en zich met de wereld te verbinden. Alleen degene die denkt dat hij eerst moet veranderen of verbeteren, blijft vanuit een duaal perspectief in zijn navel staren. Daar is helaas niets te vinden over zijn betrokkenheid bij de wereld om hem heen.