‘Je Potentie leven’ = ‘Worden’ uit ‘Zijn’
Je potentie leven en er uit halen wat er in zit is populair. Mijn dochter heeft het dan over YOLO. You Only Live Once. Het zit al in je. Je moet het er alleen nog uit halen. Het is er al en maar het moet nog wel gebeuren. Of weer anders gezegd: Het is er in de kiem al. Het moet alleen naar buiten komen. Zo geeft het begrip ‘Potentialiteit’ de werkzame paradox tussen ‘Zijn’ en ‘Worden’ aan.
Het afgescheiden zelf als Potentialiteit
In de Westerse Verlichting is de notie van een individueel zelf met een eigen leven en een eigen wil en een eigen verantwoordelijkheid naar voren gekomen. Niet God is de bron, maar Ik ben het. En dit ‘Ik’ definieert zichzelf door zich te identificeren met zijn kennis, zijn vaardigheden, zijn rol, zijn ideeën en zijn output. Kortom, het ego creëert een afgescheiden zelf, dat los van het geheel staat. Hij definieert derhalve ‘zijn’ potentie vanuit zichzelf.
Bewustzijn als Potentialiteit
In de Oosterse Verlichting wordt ‘Bewustzijn’ gezien als Potentialiteit. Niet het zelf en het ego zijn de bron, maar het pure bewustzijn en het ‘niet-zelf’. Het pure bewustzijn wordt gezien als de enige onbetwijfelbare realiteit. Bewustzijn is eindeloos en bestaat voorbij tijd er ruimte. Daarom omvat puur bewustzijn alles en is er eenheid. Bewustzijn is ‘potentialiteit’ omdat alles er uit voortkomt en alles er weer in verdwijnt. Niet ‘ik’ en het ‘ego’ zijn de bron van potentie maar het onpersoonlijke allesomvattende. Deze manier van kijken houdt zich niet bezig met het realiteitsgehalte van de dingen. Het houdt zich bij ‘Bewustzijn’ als de enige zekere grond. Denken in termen van evolutie van materie of geest en je eigen rol daarin is dan niet relevant.
Potentialiteit in een Integrale Evolutionaire Spiritualiteit
In een integrale evolutionaire manier van beschouwen over -bewustzijn en vorm- krijgt het begrip Potentialiteit een overstijgende betekenis. Mogelijkheden worden alleen ontdekt als ze evolutionair gezien op het punt staan om onthuld te worden. Ze worden in de de evolutionaire ontwikkeling van dit moment prijs gegeven. Bewustzijn heeft de functie om licht schijnen op de mogelijkheden die klaar liggen om zich te ontvouwen.
In deze visie kun je als mens nooit alleen vanuit je zelf creëren, maar alleen vanuit het grotere geheel waarmee je verbonden bent. ‘Ontwaken’ heeft hier de betekenis dat je wakker wordt als de evolutionaire puls. Deze puls ben je, hij is in je en hij gaat door je heen. Je bent hem en door jou heen komt hij, tot verdere ontvouwing. Zowel in de geest als in de vorm. Het ontwaken als individuele evolutionaire puls, in verbondenheid met het geheel, is tevens de volgende fase van de evolutie van de mens op aarde. Het is een soort volgende Verlichting voorbij Oosterse en Westerse Verlichting.
Wat betekent dit voor de uitdagingen die er liggen?
In deze nieuwe vorm van wakker worden vertegenwoordigt iedereen een uniek deel van van het geheel. Daarom wordt gezegd dat de volgende fase van menselijke ontwikkeling en individueel en evolutionair en spiritueel is. Deze potentie van de menselijke soort komt te voorschijn terwijl de aarde in gevaar is. De vraag die ik mij telkens weer stel in deze posts is: Welke kenmerken zou de mens hebben die ontwaakt is als evolutionair spiritueel wezen en die verantwoordelijkheid neemt voor de uitdagingen die er liggen?
Ik denk dat een van de kenmerken is van een ontwaakt mens die verantwoordelijkheid neemt, vanuit puur altruïsme Geeft.
De meeste mensen geven om er iets voor terug te krijgen bijvoorbeeld waardering. Ofwel door onszelf een schouderklopje te geven ofwel om door anderen ‘gezien’ te worden, wat voeding is voor ons ego. Op zich hoeft dit niet verkeerd te zijn, onze eigenwaarde kan hierdoor groeien. En zo zit het wezen- mens nu eenmaal in elkaar. We willen graag ontvangen waar we van houden en we hebben een ego die in meer of mindere mate om aandacht blijft vragen.
Als we liefdevolle gevoelens hebben voor een ander willen we graag geven vanuit ons hart, en als het goed is is liefde vrij. Toch voelt het als een geschenk dat we terug krijgen van de ander als hij/zij onze liefde wil ontvangen. Hier kan een wisselwerking ontstaan die de energie van geven verstrekt, genereert en intensiveert. Dit lijkt mij een gezonde mooie middenweg tussen egoïsme en altruïsme.
Wat zou een volgende stap zijn?
Hoe kunnen we puur- Geven in ons ontwikkelen als evolutionair spiritueel wezen die verantwoordelijkheid neemt voor de uitdagingen die er liggen?
Misschien is een volgende stap het verlangen te voelen het altruïstische zaadje in ons te willen cultiveren, en een open kanaal te zijn voor God zodat we kunnen (leren) ontvangen om te geven. (Die potentie hebben we allemaal in ons.) En al doende ons meer bewust te worden van onze intenties en het effect van ons handelen dat hieruit voortkomt…
Geraakt
Beroerd
Betraand
‘Deze puls ben je, hij is in je en hij gaat door je heen. Je bent hem en door jou heen komt hij, tot verdere ontvouwing. Zowel in de geest als in de vorm.’
Deze zin voelt als een gebed
I surrender and follow the pulse – dankjewel
Deze vorm van ontwikkeling is puur persoonlijk en de wereld bestaat uit 8 miljard personen. Wil je echt iets bereiken op het gebied van het idee dat de aarde gered dient worden, je andere middelen moet aanwenden.
Hoeveel films en boeken zijn er al niet gemaakt waarbij er een nieuwe wereld is ontstaan na een gebeurtenis waarbij twee derde van de mensheid is weggevaagd.
En deze films en boeken worden meer bekeken en gelezen dan wat dan ook.
Wat ik bedoel te zeggen is dat deze manier van denken niet de aarde zal redden wanneer je denkt dat deze in gevaar is.
Beste heer Frankman,
Het gaat er wel en niet om of dit de aarde gaat redden. Het gaat er vanuit het oogpunt van persoonlijke en spirituele ontwikkeling ook om wie je bent geweest, tot op het moment dat wellicht ten onder gaan. Dat de juiste houding wellicht iets uit kan gaan maken, blijkt uit de geschiedenis van de evolutie van menszijn. Maar dat is allerminst zeker inderdaad. Daarom is dat wel belangrijk, maar is een ander facet dan de vraag wie jij geweest wil zijn totdat je er zelf niet meer bent.