Geraakt, geschokt of afgestompt?
Soms ben ik geraakt door de schokkende gebeurtenissen die ik te zien krijg. Maar ze gaan ook vaak langs me heen. Dan ervaar ik mijzelf als afgestompt. Ook ben ik regelmatig verontwaardigd en heb ik een duidelijk standpunt. Maar dat brengt lang niet altijd mijn hart en ziel in het spel. En ik heb ook ergens een verlangen om geraakt te zijn.
Twee benaderingen
Nu doen er in therapieland en onder spirituele leraren verschillende versies de ronde over het verschijnsel ‘schokkende gebeurtenis’. Een schokkende gebeurtenis of Shock kan te heftig zijn om te integreren. Daar kun je last van krijgen en er zijn tegenwoordig zeer verfijnde technieken beschikbaar om de gebeurtenis alsnog te verwerken. Spirituele leraren praten ook nog heel anders over het fenomeen ‘schokkende gebeurtenis’. Die leggen er de nadruk op dat we wel leven, maar meestal in slaap gevallen zijn. We zijn ‘onraakbaar’ geworden. En dat blokkeert onze betrokkenheid en potentie om tot een betekenisvol antwoord te komen. Vanuit dat perspectief kan de schrik van een gebeurtenis ons wakker maken uit onze onbetrokken slaaptoestand. Dat is waarschijnlijk ook de rede dat spirituele leraren hun leerlingen soms wat door elkaar rammelen.
Ken jij een geraakt mens?
Je kent waarschijnlijk wel iemand, of je bent er zelf zo een, die na een ernstige ziekte of andere schokkende gebeurtenis komt vertellen ‘Ik had het niet willen missen’. Op zich een vreemde opmerking. Maar als je ziet hoe gelouterd sommige mensen er uit komen ook begrijpelijk. Ze dragen een nieuw soort kracht bij zich. Ze zijn voorbij een bekrompen soort overleven gekomen. Ze hebben een open en groter besef van ruimte en liefde die heel intiem en eigen aanvoelt. En soms dragen ze daarin een duidelijk besef bij zich van de waarde van hun bestaan.
We worden dagelijks uitgedaagd
Gezien het aantal schokkende gebeurtenissen dat tot ons komt, van ver weg en heel nabij, zijn er genoeg kansen om wakker geschud te worden. Maar worden we ook in ons hart en in onze ziel geraakt? Raken we echt betrokken? Dat is een hele kunst en is niet zo maakbaar.
Je bent precies op jouw unieke manier geraakt
Maar wat er in een geraakt mens kan gaan branden is heel specifiek. Iedereen heeft, in mijn ervaring, een unieke geraaktheid die een unieke vlam doet branden.
In tegenstelling tot wat we vaak denken, vinden we in onze geraaktheid onze unieke versie van liefde, betrokkenheid en onze bijdrage aan de wereld.
Wat is er voor nodig om een geraakt mens te kunnen zijn?
Ik vind het een interessant perspectief om vanuit te kijken naar hoe ik geraakt wordt door soms alledaagse dingen (een film, een nummer, een blik) en soms erg diepe gebeurtenissen (verlies van mijn moeder, kindsoldaten, aanslagen en oorlog).
Ik besef hier vanuit dat mijn vorm van geraaktheid uniek is en in hoeverre ik (on)betrokken ben bij een gebeurtenis als het geen direct effect heeft op mijn persoonlijke leven.
Hoelang blijft een ‘schokkende gebeurtenis’ leven in mijn hart en hoe snel nemen de dagelijkse dingen de regie weer over?
Aansluitend op Erik zijn vraag, herken ik mijn huidige situatie
Door een moment van grote boosheid en het (veilig) uitleven ervan, vond ik ik mezelf terug met een verandering, de identificatie was los komen te staan van mezelf en ik zag dat ik keuzes had, een soort loutering proces beschreven in de U-theorie.
Een muur was weg gesloopt en een (welkom) uitzicht erbij.
Momenteel ben ik dat kwijt, (de helderheid), alsof ik door meerdere soorten kleuren loopt te sleuren, een kleur is het verlangen naar die helderheid en andere kleuren zijn ontstaan omdat ik mij geopend heb en nu mijn shit vernieuwd onder ogen krijg, helderder, maar moeilijk te intergreren in mijn dagelijkse leven en toch wil ik ze niet missen, hier loop ik mee te stoeien, het welkom heten en toch het gevoel hebben dat je een lodenbal meezeult.
EEn stap dieper is niet perse mooier, wel voller en daar doe ik het ook voor.
Harte groet Leo