Leren luisteren naar het leven

Het afgescheiden zelf kan niet luisteren naar het leven

Het is duidelijk dat de tweede schok van de mensheid niet verwerkt kan worden door het afgescheiden zelf. Zelfs niet door de wel opgevoede ethisch handelende versie daar van. Noch het afgescheiden traditionele zelf, noch het afgescheiden moderne zelf is in staat de controle op te geven waardoor het in contact kan komen met het leven zelf.

Het leven begint je te vertellen dat het zo niet verder gaat

Daarom is het niet in staat in het hele wezen geraakt te worden. En daarmee kan het zich niet verenigen met de evolutionaire puls die ook in hem klopt en door hem heen stroomt en die om een antwoord vraagt.
En waar dat antwoord niet gegeven wordt begint het leven dat je bent te protesteren. Het begint te vertellen dat het iets anders van je wil in de vorm van overspannenheid of andere kwalen. Maar dat geldt niet alleen voor het leven dat je zelf bent, maar ook naar het leven dat de aarde in zijn geheel vertegenwoordigt.

Het afgescheiden zelf ligt in tweeën

Het afgescheiden zelf ligt ook in zichzelf in tweeën. Het probeert zijn eigen wezen onder controle te krijgen als een cultureerbaar wezen (traditionele zelf) of als een te manipuleren eenheid (moderne zelf). Het probeert van het wonder dat we zijn een mens te maken (traditionele zelf), of een machine (het moderne zelf). Het doet dan alsof ‘menszijn’ een toepassingsgebied is van tips en trucks. En wel zonder het wonder dat we zijn van binnenuit te leren kennen en het zo eventueel als een gevoelig en uniek wezen te kunnen leren begeleiden. Want dat vergt een innerlijk weten en van binnenuit integraal kennen van jezelf op fysiek, emotioneel, mentaal en transmentaal niveau.

De dualistische denkgeest piekert heel wat af

De Westerse geest is een dualistische geest. Dat wil zeggen dat het denkt de wereld te kennen door objecten buiten zichzelf te identificeren en de relaties er tussen vast te stellen. De wetenschap perfectioneert dit proces door hypothese toetsend onderzoek. In het dagelijkse leven dient de dualistische denkgeest vele praktische doeleinden.
Maar op het moment dat het er op aankomt om onze eigen levensvragen te beantwoorden die met de waarde en betekenis van ons leven voor onszelf, de ander en de wereld te maken hebben, komen we niet zelden in gepieker terecht.

Vragen beantwoorden over het leven dat we zelf zijn

We proberen ethische en andere levensvragen te beantwoorden alsof het dualistische puzzels zijn die we kunnen oplossen. Maar we vergeten dat we zelf het onderwerp zijn. En dat kunnen we alleen leren begeleiden als we het van binnenuit leren kennen. Daar helpt een schoolboek of wetenschappelijke kennis ons alleen verder als het van binnenuit geverifieerd kan worden. De vraag begint bij onszelf: Hoe kan ons innerlijke oog, getraind en geslepen worden met onderscheidingsvermogen waardoor we ons zelf van binnenuit zien.

Integrale Yoga voor jezelf en de aarde

We zullen onszelf eerst vanuit ons eigen subjectieve bewustzijn moeten leren zien en kennen, fysiek, emotioneel, mentaal en transmentaal; integraal dus. Dan kunnen we het leven dat we zelf zijn leren begeleiden. En daarmee schept het individu in zichzelf de voorwaarde om het grotere leven dat de aarde vertegenwoordigt te kunnen omarmen en met zorg te omhullen. Zo’n individu permitteert zich niet meer het leven te besmeuren. Het weet bovendien dat het ook zelf dat leven is. Daar heeft het geen extern gefundeerde ethiek meer voor nodig. Ethiek is dan een zelfrealisatie geworden die in het hart aanwezig is.