De mens is niet automatisch biotoop-adequaat

Wij zijn niet automatisch geschikt voor de aarde + Audio

We zijn als menselijke soort niet automatisch biotoop-adequaat. Dat is nu eenmaal het gevolg van de menselijke eigenschappen waarmee we onszelf en onze biotoop beïnvloeden. Er is geen weg terug naar een ‘normaliteit’ waar het vanzelfsprekend goed gaat. We kunnen alleen biotoop-adequaat worden als we ons bewustzijn inzetten.

Dieren zijn automatisch afgestemd op hun biotoop

Dieren zijn ragfijn afgestemd op hun biotoop. Hun inschattingsmechanismen en homeostase-apparatuur zijn adequaat voor de omgeving waarin ze leven. Als dat niet zo is, sterft een soort uit. Als een soort nog leeft is zijn repertoire afgestemd op zijn biotoop.

Mensen zijn potentieel beter afgestemd op hun omgeving

Als een mens het moeilijk heeft om te overleven, gaat hij nadenken en gaat hij zich een voorstelling maken van de oplossing. Hij kan er bijvoorbeeld achter komen dat twee oases te ver uit elkaar liggen om er tussenin niet uit te drogen. Dan kan hij in het midden een put slaan. Daarmee voegt hij de capaciteit van een kameel toe aan zijn mogelijkheden, waardoor hij de volgende oase kan bereiken. Waar dieren genetisch moeten evolueren om zich beter aan te kunnen passen, kunnen wij genetisch hetzelfde blijven, terwijl we ons toch aan de biotoop kunnen aanpassen.

Ons denken heeft voordelen en nadelen

Mensen hebben daarmee extra inschattingsmogelijkheden. Wij hebben, net zoals de primaten onze zintuigen en onze emoties als inschattingsmechanismen. Deze inschattingsmechanismen functioneren echter mede op basis van het verhaal dat wij over de situatie hebben. Daarmee kunnen we de situatie soms beter begrijpen, maar we kunnen de situatie in dezelfde mate verkeerd inschatten. Zo kunnen we fantaseren dat er straks iets verkeerd gaat, waardoor we nu niet van de bank durven komen. Laat staan dat we dan adequaat zijn in relatie tot onze omgeving.

Wij veranderen onze biotoop

Aan het begin van onze evolutie als mens op aarde, pasten wij ons aan onze biotoop aan zoals dieren dat doen. Maar later gingen wij de biotoop zelf beïnvloeden. Daardoor werkte ons evolutionaire automatische materiaal, dat afgestemd is op de natuurlijke omgeving, niet meer als vanzelfsprekend.

Daarmee zijn we minder dan een aap geworden

We zijn potentieel veel meer dan een aap. Feitelijk zijn we vaak veel minder dan een aap. Een aap weet hoe hij in samenhang met zijn natuurlijke biotoop moet leven. Wij zijn niet automatisch afgestemd op de biotoop die wij zelf telkens opnieuw veranderen. Daarmee zijn we feitelijk vaak minder dan een aap tenzij …….

Een existentiële vraag

De mens leeft noodgedwongen altijd met de vraag: Hoe kunnen wij met onze automatische inschattings- en homeostase-apparatuur die stamt uit de tijd dat we nog in een natuurlijke omgeving leefden, overleven, in een wereld die steeds sneller verandert door ons eigen toedoen?

Het huidige resultaat

De huidige situatie is er een, waarin wij de biotoop aarde ongeschikt dreigen te maken om ons nog te kunnen aanpassen. Tevens hebben wij het voor planten, insecten en andere diersoorten in veel gevallen onmogelijk gemaakt om zich nog aan te kunnen aanpassen. Daarmee bestaat de kans dat mens noch dier in de biotoop aarde weet te overleven. Dat we ons hiervan bewust worden heb ik benoemd als ‘de tweede schok van de mensheid’.

Biotoop-adequaat worden

We kunnen alleen biotoop-adequaat worden door ons bewust terug te plaatsen in eenheid met de biotoop aarde. Dat kan echter niet automatisch en onbewust verlopen. Daarom is het van cruciaal belang dat wij onszelf als beetje mens leren kennen. Individuele bewuste ontwikkeling kan dan ons collectieve bewustwordingsproces voeden.