Inspiratie Evolutionaire Mystiek
Wat ik van haar geleerd heb is om de pijnpunten van mijn leven niet te pathologiseren, maar te mythologiseren. Als je er toch een verhaal van maakt, laat het dan een verhaal zijn dat je grootsheid ondersteunt! Permitteer jezelf geen ondermeinende verhalen over jezelf. Die behoren namelijk niet tot je droom en tot je visie, maar tot je patronen. Daarvoor is het nodig oude wonden te helen en er het goud uit te halen wat er voor jou, voor de ander en de wereld in verborgen ligt.
Jean Houston (1937)
Evolutionair Mystica, Amerikaanse wetenschapster, filosofe en reeds decennia actief om het menselijk potentiaal beschikbaar te krijgen.
Ze adviseert en traint leiders over de hele wereld, in zowel bedrijfsleven als politiek onder andere in het veld van ‘Socal Artistry’. Zij is auteur van vele boeken waar onder ‘The possible human’, ‘A Mythic Life: Learning to Live our Greater Story’ en ‘The wizard of us’. Tevens geeft zij vorm aan een ‘Mystery School‘ waaraan wereldwijd mensen deelnemen.’
‘Je hebt uiteraard geleden in je leven tot nu toe. Geweldig! Het heeft je de rijkdom en diepte gegeven uit de vele ervaringen en momenten van compassie. Tenminste als je het op die manier een plaats geeft. Als je het niet op die manier duidt, dan is het enige wat je er uithaalt een doorlopende angst voor wat komen gaat.’ Jean Houston
Hoe en wanneer duid je lijden als een verrijking van je leven vraag ik me af?
Allereerst denk ik dat we ten diepste ons lijden hebben moeten voelen voordat we het kunnen gaan duiden. Misschien begint dan het duiden bij het besef dat we maar een zeer beperkte waarneming hebben met onze zintuigen. En dat deze waarneming en hoe we deze ervaren herinneringen/reflecties zijn van onze innerlijke wereld. Ons hier bewust van worden maakt het mogelijk vanuit een ander, hoger perspectief te kijken naar deze wereld. Waardoor we gaan beseffen dat er meer is dan we in eerste instantie waarnamen. En dat onze gedachten voort komen uit onze verlangens als gevolg van wat wij zien. Wat wij zien hangt af van de mate waarin het licht ons binnentreedt en wij de Schepper kunnen bevatten. Een innerlijke inzicht. Pas dan, kunnen we ons lijden gaan duiden als een verrijking van ons leven. En een altruïstische eigenschap als compassie ontwikkelen.
Beste RD,
Voelen doe je met al je zintuigen! Er is daarom geen beperkte waarneming, maar een beperkt verhaal. Wij bepalen veelal mentaal wat wel of niet bewust wordt verwerkt. We hebben nml zo onze voorkeuren! En zo kan het zijn, dat als je meerdere mensen vraagt naar een gebeurtenis, dat je evenzovele verhalen krijgt. Prachtig toch? Totdat het je in de weg gaat zitten. Elk plantje groeit naar het licht, maar wil je het tot een volle plant laten worden, moet je het af en toe draaien. Weg uit de comfortzone. Zodat dat wat in de schaduw stond in het licht mag komen! Dat is de kracht van een heftige gebeurtenis. Of misschien moet ik zeggen; dat maakt elke gebeurtenis, hoe klein ook, een mogelijkheid om te groeien.