Irritatie
Irritatie is bij mij de lichte vorm van onversneden woede. Als die woede opkomt, wil die er uit. Mijn keukentafel-wijsheid zegt mij, dat deze woede ‘out of context’ is en ik beter even aan de kant kan gaan. Dat ik er dan even niet toe doe neem ik dan op de koop toe.
Ik ben de ‘leuke’ verpakking
Als ik mijn woede onderdruk, wordt het een schaduw die ondergronds gaat. Ik zeg er ‘nee’ tegen en zet mijn neus de andere kant uit. Daarmee wordt ik de leuke verpakking van mijn schaduw. Maar ondanks al mijn goedwillendheid komt mijn woede in gesublimeerde of rauwe vorm telkens in mijn leven terecht.
Integreren?
In de wereld van schaduwwerk is er een populaire aanpak. Je haalt je schaduw omhoog, eventueel door hem te uiten, om hem dan te integreren. Zo wordt woede bijvoorbeeld weer rustig en kan weer dienst doen als hij ‘in context’ is. Je gebruikt woede bijvoorbeeld om een grens aan te geven. Het probleem is alleen dat dit een oplossing zonder allure is, die mij niets verder brengt ten aanzien van de reden van mijn bestaan.
Onderdrukte potentie
In woede huist namelijk ook mijn hoogste positie ten aanzien van allerlei zaken. Waarom zou ik boos worden als ik niet geraakt was in een authentieke en unieke intentie? Dat geldt voor mijn zorg naar konkrete zaken. Maar dat geldt ook voor een droom die ik in de kelder heb gestopt, omdat ik niet weet hoe ik er verder mee moet.
Mijn reden van bestaan
Woede kan zelfs de verpakking zijn van iets wat ik nooit onderdrukt heb; van iets dat zich in de volgende fase van mijn leven wil ontvouwen. Dat wat zich aan mijn bewustzijn en mijn bestaan begint op te dringen. Iets dat de boel overhoop kan gooien, een unieke grootsheid die van mij vraagt hem te volgen.
Transformeren in plaats van integreren
Dus elke keer als ik boos word mag ik er bij stil staan waar mijn woede naar terugverwijst. Het kan mij immers leiden naar mijn verantwoordelijkheid jegens de zuivere reden van mijn bestaan.
Prachtig om te lezen dat je schaduw onderdrukken je weg kan houden bij de reden van je bestaan. Je grootsheid niet durven leven en daaron je schaduwen. Mooi onderzoek voor de komende tijd.
Helder onder woorden gebracht Mauk. Komt direct binnen en raakt mijn verlangen om mijn grootsheid te leven.
Hoi Mauk, je schrijft mooie stukjes. Herkenbaar en ook prettig om te lezen. Met een bepaalde luchtigheid en humor die maakt dat je de diepte ervan beter kunt zien. Bedankt!
groetjes,
Vera
hee lieve Mauk,
wat een prachtige verwoording van iets wat ik ooit een een of andere Zen-tekst (weet helaas niet meer welke) las.
‘Het bestaan is voortdurend bezig om je te bevrijden.’
Inmiddels kan ik in grote dankbaarheid zien dat mijn diepte en potentie evenzeer in mijn gebrokenheid zit als in mijn grootsheid.
Het hart breekt open, niet stuk
liefs, Chahat
Hi Mauk,
Ik herken beide zaken. Van de woede die in de schaduw is weggestopt en de woede
die mij ” daarheen brengt waar ik anders niet zou gaan”. Het onbewuste of onbekende pad in mijzelf wat me groei en inzicht brengt. Zelf heb ik echter altijd gedacht dat mijn woede verbonden is met mijn hogere zelf, of dat deel van mij wat weet heeft van mijn taak en contract op deze wereld. Dat wat ik hier kom doen. Ik ben opgegroeid om een vrouw te zijn, in de tradionele zin vh woord. Gevend, faciliterend, als laatste aan de beurt.
Mijn gevoelens van frustratie tot aan grootse woede heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf steeds weer op de 1e plaats zet, en voor mijn eigen belangen en verlangens ga! De woede vertegenwoordigt in mij een prachtig stralend kind vol kracht en levenslust die ooit volledig weggecijferd is geweest. En als ik – nu als volwassen vrouw- weer teveel neig naar het de andr teveel naar de zin te maken dan komt het kind op voor mijn verlangens en noden….. En alleen maar als ik het kind / woede serieus neem kom ik daar waar ik zijn moet en voed ik mezelf. Het is wel zo dat wanneer ik heel goed naar mezelf luister en de verbinding goed is dat het moment van woede alleen nog maar een signaaltje is, een stroomstootje, waarmee ik voel dat ik richtig grens ga. Dan kan ik makkelijk bijsturen en ebt de emotie vanzelf weer weg. Das toch heel mooi als je bedenkt dat ik jarenlang last heb gehad van ptss( post traumatisch stress) waardoor ik woede en stressaanvallen had die weken en dagen duurde en die door het minste getriggerd werden. Het gaat er om – in mijn leven en beleving – dat je van jezelf houdt en weet dat ook deze signalen/ ziektes / ongemakken je vooruit willen helpen en dat ook doen als je je eraan overgeeft. Kus voor 25 jr Venwoude trouwens. Josine
Hi Mauk,
Wat een verruimende gedachte: dat mijn grrrr’s en boze blikken een plan verraden dat ik serieus mag nemen als mijn reden van bestaan! Dat mijn woede te maken heeft met dat wat mij raakt, en voor mij van waarde is. En dat ik die leuke verpakking, die ook ben, mag gebruiken; niet om mijn schaduw te verpakken maar om mijn boodschap zonder enig voorbehoud te vertellen.
liefs, Miriam
Van woede naar kracht We zijn zelf tot veel meer in staat dan we denken, maar moeten er ook nog veel in leren. Onszelf besturen is niet iets wat vanzelf gaat. Maar dit kan makkelijker in kleine groepen waarin je elkaar kunt kennen en het persoonlijke contact een fundamentele rol speelt. Met elkaar kunnen we heel veel bereiken. We zullen moeten leren samenwerken en elkaar leren vertrouwen.
Interessant; het is een thema waar ik vaak mee bezig ben (kortom, ik ben(was?) snel woedend (cq ervaar irritatie) -met name als ik druk, pijn of tegenstand (traagheid cq vertraging) fysiek onderga- en heb me erg verbaasd daarover en ook hoe het zich uitte. Ik observeer het al jaren. Het mezelf bestraffend hierover toespreken heb ik deels afgeleerd, wanneer de irritatie vanuit veroordeling komt ook, maar de plotse opborrelende woede is toch een geest die af en toe uit de fles komt. En ik moet alle ‘zeilen’ bijzetten (bewust gaan handelen/denken)om de heftigheid ervan te reguleren. Overigens niet gevaarlijk voor anderen 😉
De laatste twee stukjes tekst geven een andere kijk op de woede, met betekenis naar voren ipv van achteren…. Tnx!
Beste Tammy,
In mijn ervaring vereist het integreren van woede op de hogere niveau’s van zijn een aardige portie dagelijks onderzoek en oefening. Vooral als je onderdrukking begint te wijken, kun je in een nieuwe cyclus komen. Dank je wel voor je reactie. Mauk