Persoonlijk Leiderschap kent evolutie
De term ‘Persoonlijk Leiderschap’ bestond in de jaren ’50 niet. Er werd van je verwacht je aan te passen aan de culturele context. Het ‘conformistische zelf’ was daar het beste toe in staat. Naarmate Nederland ook cultureel moderner werd, kwam het ‘individualistische zelf’ op. Dat identificeert zich mijn zijn rol, met wat het kan, weet en doet. Maar wat betekent persoonlijk leiderschap in een postculturele tijd, waarin we voorbij alle normen, waarden en vaste waarheden leven?
‘De wereld’ bestaat niet meer
Ooit dachten we dat er buiten ons een wereld was, die daar als het ware lag te wachten om door ons ontdekt te worden. Daarvoor ontwikkelden we dan begrippen en methodes. Maar inmiddels weten we dat de wereld aan continue evolutie onderhevig is. Er zijn zelf wetenschappers die niet over natuurwetten spreken, maar over ‘kosmos habits’. Een soort overlevingsmechanismen die ook onderhevig zijn aan evolutie als de ontvouwing van natuur en kosmos daarom vraagt.
‘De mens’ bestaat niet meer
Vanaf de Westerse Verlichting hebben we ontdekt dat niet alleen de wereld om ons heen aan evolutie onderhevig is, maar ook ons bewustzijn. Een traditioneel denkend en voelend bewustzijn opereert heel anders dan een modern of postmodern bewustzijn. Wat betekent Persoonlijk Leiderschap in een Postculturele tijd?
De correlatie tussen bewustzijn en wereld
En dat heeft grote gevolgen voor de wereld die we creëren. De mens die van een stammen-bewustzijn tot een traditioneel-bewustzijn gekomen is, creëert een traditionele wereld. De mens die tot een modern bewustzijn is gekomen, ziet de hele wereld als zijn werkterrein en creëert een moderne wereld.
Wij zijn onderdeel van de evolutie van de aarde
We komen er op dit moment op ruwe wijze achter dat wij onderdeel zijn van de evolutie van de aarde. (Dit noem ik de tweede schok van de mensheid.) Dat was wellicht niet onze initiële bedoeling. Maar nu blijkt het zo te zijn. De systemische dynamiek van het moderne kapitalisme heeft ons op het punt gebracht dat, willen we dat een natuurgebied onaangeroerd blijft, dan moeten we dat beslissen en uitvoeren. Dit schept een verantwoordelijkheid voor systemische ontwikkelingen waar weer een heel andere cultuur voor nodig is. Daarmee is onze invloed mede afhankelijk geworden van onze collectieve culturele ontwikkeling.
Culturele oorlogen
Het traditionele, het moderne en het postmoderne niveau van bewustzijn zijn inmiddels in een permanente culturele oorlog verwikkeld. De culturele oorlogen zijn volop aan de gang. Dit is overal in de wereld gaande. Dit stelt leiders voor grote dilemma’s en vereist een hoog niveau van persoonlijk leiderschap.Een leiderschap dat voorbij de culturele oorlogen kan kijken. Wat zijn daar de kenmerken van? Dat is een vorm van leiderschap dat als ‘Integraal Leiderschap’ te boek staat.
Het dient een Integraal Leiderschap te zijn
Persoonlijk Leiderschap in een Postculturele dient Integraal Leiderschap te zijn. Daarmee wordt een leiderschap bedoeld dat betracht kan worden door een mens die de niveaus van bewustzijn die in een maatschappij opereren in zichzelf kent. Tevens zit deze persoon niet vast aan een bepaald niveau. Hij is er noch aan gehecht noch ontdoet hij zich ervan. Dit opdat in elke situatie bekeken kan worden wat de opgave is en wat de meest wijze respons is. (Meer over ‘Integraal Leiderschap‘.) (Zie overzicht van Integral Theory.)